Dilemma's met PGB
Geschreven op: | Door: Jannette Nieboer
Laten we hem Pieter noemen. Pieter is rond de 50 en heeft psychische en lichamelijke beperkingen. Hij woont bij zijn ouders, die hem verzorgen. Zij hebben een persoonsgebonden budget (PGB) van de gemeente om hulp en zorg voor Pieter te regelen.
Af en toe belandt een zorgsituatie bij mij op tafel, om te bespreken. Bijvoorbeeld omdat het een nogal ingewikkelde kwestie is, die maatwerk vraagt en waarbij knopen moeten worden doorgehakt.
Zo ook bij Pieter. Het PGB gaat wel om enkele tientallen duizenden euro's per jaar en de vraag doet zich voor of deze kosten eigenlijk wel voor rekening van de gemeente komen. Is Pieter niet meer een cliënt voor de zorgverzekeraar (Zorgverzekeringswet), of de Rijksoverheid (Wet Langdurige Zorg)?
Soms zijn de grenzen tussen de verschillende wetten, en dus tussen de financieringsverantwoordelijkheden, niet zo duidelijk. Mijn uitgangspunt is dan: daar mag de cliënt geen last van hebben. De zorg moet geregeld zijn, de financiële afwikkeling komt daarna.
Tegelijk ben ik verantwoordelijk voor een rechtvaardige besteding van gemeenschapsgeld. In het geval van Pieter onderzoeken de medewerkers van het Sociaal Team dus, in overleg met de ouders, of er alternatieven zijn en of de zorg voldoende gewaarborgd is. De ouders zijn ook de jongsten niet meer. Hoe gaat dat in de toekomst? Samen wordt naar een oplossing gezocht.
Uiteindelijk wordt aan Pieter het PGB toegekend. En er worden afspraken gemaakt voor de toekomst.
In onze prestatiemaatschappij moet plaats zijn voor mensen met beperkingen. Iedereen is van waarde, welke ziekten of beperkingen er ook zijn. Dat betekent dat we als gemeente en dus als gemeenschap uit volle overtuiging bereid zijn hiervoor de nodige middelen beschikbaar te stellen. In Waddinxveen kan dat gelukkig!
Jannette Nieboer
Wethouder
