Mijmeringen bij het eerste halfjaar 2016
Geschreven op: | Door: Ton van Doorn
Het was politiek gezien geen lekker half jaar. Dieptepunt voor mij was wel het vertrek van wethouder Kroes. Zowel bij het vorige als bij dit college stond hij aan de wieg van de coalitie. Hij kende Waddinxveen, hij kende het reformatorische leven en schatte daarom ook vaak goed in wat bij de PCW wel of niet door de beugel kon. Hij vertrok door een vertrouwensbreuk met zijn fractie en noemde met name het punt van de zondagsrust daarbij.
Zijn vertrek zou anders gelopen zijn als die reden van ontslag niet zo nadrukkelijk genoemd was in zijn afscheidsbrief. Maar voor hem was dat blijkbaar hét pijnpunt. In de discussies in de raad over zijn ontslag kreeg het coalitieakkoord het daardoor behoorlijk voor de kiezen. Aangezien de zondagsrust speerpunt nummer 1 van ons verkiezingsprogramma is, werd de PCW, meer dan ons lief was, in de debatten betrokken. De coalitie hield de gelederen gesloten en zodoende ontstond er geleidelijk aan weer voldoende rust voor de coalitie om hun werk voort te zetten. Maar wees er van bewust, dat zo’n periode voor de fractie en voor de wethouders behoorlijk veel stress oplevert.
De nieuwe wethouder: een aimabel en toegankelijk mens
Op een slagvaardige manier wierf de VVD fractie een nieuwe wethouder: Lex Hofstra. Op 1 juni werd hij geïnstalleerd. Hij legde de eed af. Ik merk dat we binnen de fractie er altijd blij mee zijn als iemand de eed aflegt (en niet de belofte). Op de een of andere manier schept dat een band. Ik heb een goed gevoel bij de nieuwe wethouder. Een aimabel, toegankelijk mens, die volgens mij ook heel goed weet waar de overeenkomsten en verschillen liggen tussen christelijke en liberale politieke partijen.
Een van de hoogtepunten: Erik die een overtuigend verhaal deed
In februari bespraken we de notitie woonwagenbeleid in de raad. Een lastig thema, waarbij mensen betrokken zijn, die andere woonvormen kiezen dan wij. Niets mis mee. Ze zijn zelfs erkend als cultureel erfgoed. Het viel me op dat veel fracties zich beperkten tot procedurele en procesmatige opmerkingen over de voorstellen. Binnen de PCW fractie had Eric Segers zeer intensief verdiept in de problematiek. Hij had contacten met vertegenwoordigers van de woonwagens en met omwonenden. Eerlijk is eerlijk, Erik groeide in zijn rol. Bij de uiteindelijke behandeling in de gemeenteraad zag ik nagenoeg iedereen zich achter hem scharen. Erik hield een uitgebreid overtuigend verhaal en de rest van de raad haakte er op aan. Ik zag dit als een van de hoogtepunten van het eerste halfjaar voor de PCW.
Bomen: groen en grauw
Een onderwerp dat diverse keren terug kwam, waren de grauwe abelen in de omgeving van het Machtelderf. Geen bomen voor een woonwijk, maar ze stonden er al zo lang. Bewoners beïnvloedden de raad gepassioneerd om de bomen te kappen. Het zou het woon- en leefklimaat en de veiligheid in belangrijke mate verbeteren. Met de coalitiepartners namen we het initiatief om de bomen te laten kappen. Hadden we aanvankelijk slechts enkele tegenstanders van de “kap”gehoord, opeens begonnen de tegenstanders zich te organiseren. Hoewel je wel weer even twijfelt (ik wel althans) de meerderheid van de raad hield voet bij stuk. En dat getuigt van bestuurskracht. Maar wethouder Kees de Jong had het er maar druk mee. Hij moest voor- en tegenstanders bij elkaar brengen. In dit geval een pittige uitdaging. Uitkomst: een compromis. (het lijkt wel politiek). Maar wat een emoties kunnen bomen oproepen!
Het gevolg van de decentralisaties
Met angst en beven zagen we de jaarrekening 2016 tegemoet. De overdracht van de zogenaamde decentralisaties (3 D’s) veroorzaakte veel onzekerheid. Het rijk had de regelingen over de schutting van de gemeenten gegooid en voordat zij het budget doorschoven er eerst een flinke bezuiniging op los gelaten. Dan ben je als gemeente natuurlijk knap benauwd. In het ongunstigste geval zou de gemeente er jaarlijks drie miljoen euro bij inschieten. Dat kan je niet anders opvangen dan door forse bezuinigingen door te voeren.
Hoe dichterbij 31 december kwam, hoe gunstiger het resultaat er uit begon te zien. Heel verrassend blijkt nu dat we het op termijn met het geld, dat we van het rijk kregen, kunnen redden en dat er geen extra bezuinigingen nodig zijn. Dan spring je toch een gat in de lucht, zou ik zeggen.
Ik blijf wel zitten met de vraag hoe het toch mogelijk is dat de gemeente die regelingen zo veel goedkoper uit kan voeren, dan het rijk deed. Niet normaal!.
Er zijn overigens best een aantal bezuinigingen door de gemeente doorgevoerd, waardoor mensen minder hulp krijgen of minder geld. De rol van de overheid is de laatste tijd veranderd. De zorg wordt dichter bij de mens georganiseerd en meer in relatie met de sociale omgeving. Meer verantwoordelijkheid voor elkaar. Draag elkanders lasten zou ik hier bij na schrijven. Maar mensen mogen natuurlijk niet in de knel komen of tussen wal en schip vallen. Als u dat merkt in uw omgeving, trek dan svp aan de bel, hetzij bij de gemeente, hetzij bij gemeentelijke vertrouwenspersonen, hetzij bij ons.
Naastenliefde ook in Waddinxveen
Op dit moment is het gesprek over vluchtelingen weer actueel. Dat komt omdat de COA de eerste bereidheid van Waddinxveen voor de noodopvang van vluchtelingen heeft afgewezen, maar het gesprek over andere opties voort wil zetten. Hoewel de ergste emoties in het land voorbij zijn, blijft de opvang een gevoelig punt. Een partij als de PVV zegt bij voorbaat “nee” en ook ik kreeg vanuit de bevolking best wel een paar negatieve reacties in die trant. Ons standpunt als PCW is, dat je als christelijke partij nooit en te nimmer een kort “nee” kan laten horen. Sterker nog: de christelijke naastenliefde wijst maar één weg: “ik was hongerig, en je hebt me te eten gegeven; ik was gevlucht en je hebt me geherbergd”(Mattheüs 25). Als politieke partij heb je ook bestuurlijke verantwoordelijkheden. Je moet gaan voor hetgeen Waddinxveen dragen kan. Daarom hebben we als fractie weken achtereen over dit thema gesproken, om de kaders helder te hebben waarbinnen wij “vluchtelingenopvang” willen realiseren.
In deze terugblik op het jaar, eindig ik eens niet met een PCW'er, maar met onze burgemeester. Ik heb vanuit onze achterban veel instemmende reacties ontvangen over zijn toespraak op 4 mei bij het monument. Hij ging daar in op de vrijheid van meningsuiting. Deze mag niet doorslaan naar elkaar beledigen. Die uitspraak in de openbaarheid heeft mensen goed gedaan. Ik onderschrijf zijn woorden van harte. Het is goed dat we een vrije meningsuiting hebben. Maar we moeten niet gaan schelden en shockeren, Dus: ook in de vrijheid van meningsuiting, moeten we het kwade overwinnen door het goede.
Ton van Doorn
fractievoorzitter PCW
