Het verhaal van een oud-gediende
Geschreven op: | Door: Ton van Doorn
Mijn naam is Ton van Doorn. Ik ben nu ruim elf jaar raadslid in Waddinxveen. Ze noemen mij een oud-gediende, niet alleen omdat ik meer dan tien jaar mee draai in de raad van Waddinxveen, maar ook omdat ik in de vorige eeuw ook nog circa 8 jaar raadslid was in Boskoop , waarvan twee jaar tevens (interim) wethouder.
Waarom?
Als je het zolang uit houdt moet je wel van het raadswerk houden. Er zijn zat mensen, die tegen me zeggen: "hoe houd je het uit?” "Wat je bezielt je?” Ik denk dat ik vooral geboeid ben door het sturen in teamverband. Niet individueel beslissen, maar met elkaar. En niet alleen met gelijkgezinden, maar juist ook met andersdenkenden. Als christen samen sturen met andere christenen en met niet christenen. Dat levert boeiende processen op en daar geniet ik van. Tegelijk betekent dat bijna altijd compromissen sluiten. En dat vind ik spannend en geeft me voldoening. Is mijn raadswerk dan geen roeping? Wellicht, maar dan komt die roeping gewoon "naar buiten” via mijn wil, mijn voorkeur, mijn aanleg.
Om als raadslid te functioneren moet je goed weten wat er in jouw achterban leeft. Dat ligt vast in ons verkiezingsprogramma. Maar er is meer. Je moet ook mensen spreken van je achterban: bij activiteiten, op verjaardagen, in de kerk en vooral gewoon op straat. Ook moet je weten wat er in de gemeenschap van Waddinxveen leeft. Ik ben raadslid van de hele gemeente Waddinxveen en niet alleen van de PCW. Ik luister dus ook naar inwoners, die niet op de PCW stemden. Ze horen er allemaal bij.
Besturen van een gemeente betekent niet individuele belangen realiseren, maar: het algemeen belang dienen. De inwoners mogen dat van mij verwachten. Dat doet bij individuele inwoners wel eens pijn. Ik vind dat we daar eerlijk in moeten zijn en geen valse verwachtingen moeten scheppen. Natuurlijk mag de kiezer van mij verwachten, dat ik zo veel mogelijk punten uit ons verkiezingsprogramma inbreng. Kiezers geven mij vertrouwen en ik mag dat vertrouwen niet beschamen. Tegelijk schrijf ik: besluiten worden niet door de PCW genomen, maar door de gehele raad. En: wij dienen geen persoonlijk belang, maar een collectief belang. Ups en downs
In mijn raadsperioden beleefde ik hoogtepunten en dieptepunten. Ups en downs. Momenten van dreigende coalitiebreuken kosten veel energie, maar geven tegelijk weer een kick als het goed afloopt. Het optreden als informateur bij het in elkaar schroeven van deze coalitie was een unieke beleving: pijn toen de stekker er uitging bij de coalitieonderhandelingen met D66, voldoening toen er toch weer een college kwam met de VVD. Vreugde dat we altijd een trouwe bondgenoot hebben aan het CDA. Dankbaarheid, dat we in de raad van Waddinxveen op zijn tijd een politiek robbertje vechten, maar na afloop de strijdbijl meestal weer snel begraven en de intermenselijke verhoudingen goed zijn.
Ton van Doorn
fractievoorzitter PCW
