Hoe is het om raadslid te zijn?
Geschreven op: | Door: Peter van den Berg
Afgelopen maandag, 21 september 2015, hadden we onze ledenvergadering. Als fractieleden mochten we ook onze inleidingen houden. Zelf ben ik ingegaan op het 'hoe en wat' van een raadslid.
Voorzitter,
De fractieleden is gevraagd iets te zeggen over de Waddinxveense politiek. We hebben dit onderling afgestemd en ik heb een iets andere benadering gekozen.
Ook vanavond heb ik ‘m bij me: de IPad. Wellicht heeft u zich wel eens afgevraagd of het leuk is uren lang naar zo’n ding te staren….. Of zoals het enkele jaren geleden ging door grote stapel raads- en beleidstukken heen te worstelen. Als ik "ja” zeg, kijkt u mij misschien wat meewarig aan……. Als ik ‘nee’ zeg, dan vraagt u zich misschien af waarom ik dit al vanaf 2000 doe………
Het is iedere vier jaar lastig om nieuwe kandidaten voor de lijst te vinden. Bij de ene partij is dat wellicht moeilijker dan bij de andere, maar het is niet een functie waar veel mensen van dromen. Denk alleen al aan zo’n 100 avonden per jaar weg, tientallen e-mails per week en dan hebben we het nog niet de voorbereiding van al deze vergaderingen……..
Minder leuke kanten?
Ik moet toegeven, soms is het echt niet leuk. Als er weer denigrerend wordt gedaan over de waarde van de zondag. Of als het thuis en op het werk druk is, weer een avond weg…. Als weer precies tijdens het eten de telefoon gaat... En toch, je doet het wel ergens voor. In de laatste nieuwsbrief heb ik er een en ander over geschreven, dat ga ik vanavond niet herhalen. Wel wat van de praktische kant.
Je doet het wel ergens voor...
Als raadslid, en dat geldt eigenlijk voor de meeste raadsleden zoals ik ze ken, wil je vanuit een bepaalde visie of het christelijk geloof invloed uitoefenen op hoe het moet gaan in de gemeente. Daar zitten mensen onder die lijnrecht anders denken dan ik, maar er zijn er ook waarmee je je visie min of meer deelt. We zien dan mensen die iets willen bereiken: een socialere gemeente, aanpak van overlast en onveiligheid, ruimte voor ontwikkelingen als woningbouw en economie. Kortom mensen die vinden dat iets wel of niet moet gebeuren en die daarvoor in de politiek zitten.
Zelf ben ik al zo’n 15 jaar politiek actief, de eerste jaren als duo-raadslid, vanaf 2006 als raadslid. In die jaren heb ik ook veel geleerd. Heel veel zaken waar ik geen idee van had toen geen kennis van had toen ik in 1998 gevraagd werd om op de lijst te komen. Deels lag dat eraan omdat ik halverwege de 20 jaar jong m’n studie aan het afronden was en net begon met werken. Deels omdat je niet beseft wat er allemaal langs komt of waar de gemeente zich mee kan en mag bemoeien.
Als beginneling, en ik kan me voorstellen dat het u ook zo vergaat, sta je niet stil bij wat er allemaal komt kijken voordat een verkeersvisie, een bestemmingsplan of wat voor verordening ook wordt vastgesteld. Welke belangen er allemaal bij betrokken zijn, welke benaderingen van één vraagstuk al niet mogelijk zijn. Kijk je namelijk als socialist naar het Grondbeleid of als liberaal, om maar een onderwerp te noemen.
Het is ook gewoon leuk!
Maar ik vind het ook gewoon leuk. Leuk om contact te hebben met mensen die vinden dat ik iets wel of niet moet doen. Leuk om te zien hoe dingen gaan in de samenleving. Hoe bedrijven en instellingen proberen hun weg te zoeken en omgaan met veranderingen. Daar leer ik van en het daagt ook uit.
Lastige kanten. Principes in praktijk?
Het lijkt misschien alsof een ervaren rot staat te praten. Zo voel ik mij echt niet. Natuurlijk lees ik een raadsvoorstel of een bestemmingsplan anno 2015 sneller dan in 2000…… Toch probeer ik ieder raadsvoorstel steeds opnieuw en vers te doorgronden en beoordelen. Dan pak ik het verkiezingsprogramma er weer bij, eventueel het SGP Handboek voor raadsleden. Bel ik een collega raadslid elders of vraag ik een collega op het werk om zijn mening. Al lezend en zoekend probeer je tot een standpunt te komen.
Wat vind ik moeilijk? Principes in praktijk brengen…. Dat klinkt misschien heel vreemd uit de mond van iemand die namens een christelijke partij in de gemeenteraad zit. Maar hoe breng je christelijke principes in als het gaat om een verkeersvisie, een bestemmingsplan. Meer concreet, hoe ga ik om met de ontwikkeling van een bedrijventerrein Glasparel+ aan de zuidkant van Waddinxveen of de wens om meer bebouwing bij boomkwekers? Natuurlijk rentmeesterschap en het ‘bouwen en bewaren’ vanuit Genesis 1 is een goed Bijbels principe, maar omdat concreet te maken……
Ontwikkelingen in de afgelopen jaren
Welke ontwikkelingen zijn er nog meer, ik noem er een paar zonder uitputtend te willen zijn:
1. Meer oppositierol. Het is u bekend dat wij al jaren in het college vertegenwoordig zijn. Ik meen al weer ruim 25 jaar. In het verleden waren de coalitieakkoorden omvangrijker en strakker dan nu. Dat geeft nu meer bewegingsruimte. Ook is de cultuur, ook in onze fractie, ruimer geworden. We komen sneller met vragen, een initiatief of motie dan vroeger. Dat maakt het voor een wethouder misschien niet altijd makkelijker, als raadslid is dat wel boeiender en uitdagender;
2. Meer contacten met burgers en ondernemers. Tot 2004 hadden we slechts in beperkte mate contact met burgers en ondernemers. Raadsbreed, maar ook als PCW, zijn we steeds meer de cultuuromslag eigen gaan maken dat we benaderbaar waren voor anderen. Dat klinkt nu misschien overdreven, maar het is wel iets wat ik signaleer. Hierdoor voorkom je dat je oplossingen verzint voor niet bestaande problemen of dat je zelf maatregelen verzint die niet echt uitvoerbaar zijn….. De laatste periode, ik denk vanaf 2010 en daarna, gaan we aan de hand van de actiepunten van ons verkiezingsprogramma en een eigen werkplan, zelf op zoek naar de burger. Dat is wennen voor ons, voor anderen. Als ik de signalen uit het SGP of ChristenUnie partijbureau hoor dan zijn we daar redelijk uniek in. IK snap het, toch is het vreemd als je het niet doet. We stellen voor een periode van vier jaar ons verkiezingsprogramma vast, we ‘beloven van alles’, dan is het toch zinvol om en eerlijk daar ook zelf actief mee aan de slag te gaan en na afloop van het jaar daar verantwoording over af te leggen?
Thuisfront aan zet?
Tot slot, wat vinden mijn vrouw en onze pleegkinderen ervan? Ze zijn er nu niet, maar het komt thuis regelmatig ter sprake… mijn vrouw ziet dat ik er plezier in heb en er energie van krijg. Ze moet altijd wennen als het zomerreces begint ("wat ben je vaak thuis……..”) ze vindt het jammer als het zomerreces voorbij is ("wanneer ben je weer een avondje thuis, we moeten het hier over hebben en daar moeten we nodig eens naar toe”). De kinderen? Het is leuk om met de burgemeester op de foto te gaan en overdag keer naar gemeentehuis. Toch ook reacties als "Pappa, niet te laat thuiskomen!” En: "geeft u mij nog een kus als u naar bed gaat?” Tsja, dat zijn die evaluatiemomenten ook voor mezelf…….. In ieder geval ligt de grens op maximaal 3 avonden weg per week, en die grens wordt stevig door het thuisfront bewaakt…!!
Ik dank-u-wel
Peter van den Berg
(Gemeenteraadslid PCW)
