Informatie - opdracht: hun mening is de juiste, die van de anderen ook.
Geschreven op: | Door: Ton van Doorn
Dat was toch wel een beetje schrikken! "Wil je informateur worden?”. …. Ben ik daar wel geschikt voor? Of: Kan ik dat wel? Veel tijd om na te denken had ik niet. En als anderen mij vragen, denken zij in ieder geval dat ik het kan….. En zo kwam de informatie- opdracht op mijn pad. Ik had het nooit eerder gedaan. Dus werd ik gelijk in het diepe gegooid. Zwemmen leer je niet in de bieb en informeren leer je daar ook niet, maar wel in en in opdracht van de raad.
Als je zo’n opdracht aanvaard moet je boven de partijen staan. Ik heb vanaf dat moment dus ook geen fractievergadering meer bijgewoond en zo weinig mogelijk opgetreden als PCW-er. Want als informateur had ik geen opdracht om PCW standpunten te promoten, maar om partijen bij elkaar te brengen. Het was een kwestie van goed luisteren en constateren waar partijen elkaar raken en waar niet. Om dan vervolgens te kijken en te formuleren hoe de verschillen overbrugd kunnen worden. Bruggen slaan, afkoelingsmomenten inlassen, enz. enz.
Het is natuurlijk een valkuil om je eigen partijgenoten voor te trekken. Maar als je dat doet, ben je mislukt als informateur. Toen ik met de PCW en D66 aan tafel zat, ging ik er van uit dat de PCW het juiste standpunt had en D66 ook. En bij de andere informatie opdracht had het CDA gelijk, de PCW ook en de VVD ook. Sommige PCW-ers vonden mij maar vreemd in die rol. "Je zorgt toch wel dat de winkels dicht blijven?”. En dan zei ik: "nee, daar zorg ik niet voor. Daarvoor moet u bij de onderhandelaars van de PCW zijn.” Ik functioneerde die weken niet als PCW-er, maar als informateur en procesbegeleider.
In de rol van informateur kreeg ik contacten, die ik niet eerder had. Zo was ik iedere woensdagavond life in de RTW uitzending, had ik op maandag contact met het NRC en belde het Hart van Holland mij iedere dinsdag. Soms kreeg ik vragen met een politieke lading. Bijvoorbeeld: "Doet een coalitie van de PCW met het CDA en de VVD nu wel recht aan de verkiezingsuitslag?” zulke vragen probeerde ik zo neutraal mogelijk te beantwoorden.
In mijn eindverslag als informateur heb ik ook een persoonlijke paragraaf toegevoegd over mijn waarnemingen als informateur. Met zo’n persoonlijk element werd het verslag wel kwetsbaar, maar tegelijkertijd authentiek. Het is fijn te merken dat raadsleden en inwoners van Waddinxveen, dat persoonlijke in het verslag waarderen.
Inmiddels ben ik klaar met mijn informatie-opdracht. Toch blijft de schaduw van die rol mij nog een beetje achtervolgen. Vorige week stond ik op het station. Ik zag twee dames tegen elkaar fluisteren: "dat is de informateur”. Nog wat gepraat en toen stapten ze naar me toe. "Dag meneer, mogen we u iets vragen over de Europese verkiezingen……..?"
Ton van Doorn
(was informateur, nu weer 'gewoon PCW-raadslid')
